AHMET İLHAN KIZILCAHAMAMI YAZDI

BIYIKLARI TERLEYENLER İÇİN KIZILCAHAMAM’DA YAŞAM KILAVUZU-4-
AHMET İLHAN
Şehrin merkezindeki bakırcıları, makasçıları, bıçakçıları, mermer atölyesini, semercisiyle birlikte tuz değirmenini şehrin esas merkezi burasıdır diye anlamaktır…
“Su”yun soyadını “Kızılcahamam’ diye düşünmektir…
Şehrin mazide kalmış görüntülerine bakıp bakıp derinden derine yaralanmak ve içlenmektir…
Kapama yapıp konu komşuyu aynı sofrada buluşturmaktır ve aslolan anılara doğru yolculuk yapmaktır…
Bir kitabevinin bile olmamasından yakınmaktır. Kitap okuyup da okuduğu kitabı birileriyle paylaşanları örnek olarak seçmektir…
Saray ve Işık sinemalarının önünde saatlerce filmin yarısını bekleyip elde sıcacık yaptığın 10 kuruşu yalvarırcasına kapıyı mesken edinen Kürt Bahri’ye “al beni içeri” diye yalvarmaktır…
Bir zamanların Açık hava sinemalarının varlığından dolayı öğünmek ve göğsünü gere gere “biliyor musun bir zamanlar Kızılcahamam’da tam dört tane açık hava sineması vardı” diye böbürlenmektir…
Kentin olanaklarını birilerine peşkeş çeken belediye başkanlarını unutamamak ve ortaya çıkan görüntüsüyle eyvah eyvah çekmektir…
Deli İmam çeşmesinden kana kana su içip eve bidonlarla su taşımaktır. Çayının güzelliğinden dem vurup çayıyla konu komşuyla birlikte sohbet demlemektir…
Pembe Roze gazinosuna bir göz atıp acaba birileri çağırır mı diye ses devşirmektir. Hemen karşısında bulunan Villa gazinosuna da tornistan olmaktır…
İğneci Kadriye teyzenin vurduğu iğne ile şifa bulmaktır…
Her Kurban Bayramı sonrasında kasapların önünde sıraya girip kıyma çektirmektir.