(9. Bölüm)
Bir ara hayatı uçurumlarda gezmek olarak gördüm ve şiirler yazdım; haksız da sayılmam hani, hayat uçurumlarla dolu… Hep düz ovada gezemiyor insan, ummadığı bir anda kendisini bir uçurumun başında buluyor; başımıza ne geleceğini bilememek uçurum değil de nedir…
Bakın şu birkaç dizede ne demişim:
... ben, uçurumlarda gezen adam;
ya uçacağım, ya düşecek...
... uçarsam konacağım bir yere yok;
düşersem ya sakat kalacağım, ya ölecek...
… ama hep seni sevecek... hep seni sevecek.
Ama düz ovada gezenler de yok değil, ayağı taşa takılmadan, düşüp bir yerini incitmeden yaşayıp ömür tüketiyor bu insanlar.
... ben, uçurumlarda gezen adam;
ne karışırım düz ovada gezene.
... artık uçarsam, konacağım yer belli;
düşersem, öleceğimi bilirim.
... masum ve çocukça.
Sevenin, sevdası olanın, hele aşkla hayata tutunanın uçurum kenarında geçiyor bütün hayatı.
... ben; uçurumlarda gezen adam;
ya uçacağım sonsuzluğa...
... ya düşeceğim bir bilinmeze;
ama sevgi, sevda ve aşk...
… hep yüreğimde olacak.
Umut uçurumlarda yetişen nadir bir duygudur, umudunu kaybetmeyen uçurumlardan korkmaz, o dik yamaçlarda dolaşır.
... ben uçurumlarda gezen adam;
en güçlü umutları bulacağım…
... en güçlü duygulara dokunacağım;
kalbimi aşka adayacağım…
... ve sevdiğime kurban olacağım.
Gerçek seven uçurumlarda gezen sevdalının yanına gelir, yalnız bırakmaz onu ve onun umutlarını.
... ben uçurumlarda gezen ADAM;
korkma, gel yanıma ey sevgili...
... yıldızların şavkı olsun gözlerinde;
hiç gitme yanımdan, kal temelli...
Ama kalmaz o sevgili, hep düz ovada gezene takılır aklı ve gitmek ister; seven onu kendi haline bırakır ve gider düz ovanın çilesiz sandığı hayatına. Lakin rahat ve sakin hayat mutsuzluktur onu beklemektedir; nereden bilsin…
Seven uçurumlarda umutlarıyla mutluluk arar; sevilen düz ovada rahattır ama umutsuz ve de mutsuz… Her neyse…
Herkes istediği hayatı yaşar ve yaşasın; bize ne… Biz çilemizde sevgiyi, ıstırabımızda sevdamızı, çektiğimiz acılarda aşkımızı yaşayalım.
